แหม ผมล่ะปลื้มใจแทนท่านพระยาอุดรจริงๆครับ
ที่ได้เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ในเรื่องพวกนี้
คงเป็นเรื่องธรรมดาครับ ท่านอินทะเนียร์น้อย
ไม่ว่าจะเป็นหมอ วิศวกร คนขับรถพ่วง ไปจนถึงคนขายไข่ปิ้ง
นอกจากจะมุ่งไปในเรื่องหน้าที่การงานของตัวเอง
แต่สุดท้ายแล้ว ก็ยังต้องเผื่อใจให้กับเรื่องสุขภาพอนามัย
โดยเฉพาะอย่ายิ่งสุขภาพของนกเขาตัวน้อย
ต้องพยามปรนนิบัติพัดวีให้ส่งเสียงขันเจื้อยแจ้วโดยไม่ได้หยุดหย่อน
เป็นแบบที่ท่านผู้เผยแพร่สูตร รำพึงในตอนท้ายว่า
"ตากแดดตากลมก็เพราะนมสองเต้า ลำบากยากเข็ญก็เพราะเอ็นอันเดียว"